Rok szkolny, a więc i nauka, codzienne obowiązki, cały rok ciężkiej pracy… przyszedł czas, żeby wspólnie odpocząć. Czas na WYCIECZKĘ.
W tym roku wybrałyśmy się na południe Polski.
15 czerwca 2017r. pojechałyśmy do Kokotka k. Lublińca, do o. Kazimierza Tyberskiego. W Kokotku mieści się Oblacki Dom Zakonny. To właśnie z tego miejsca wyruszałyśmy w inne trasy, to właśnie tu miałyśmy czas na wyciszoną modlitwę i odpoczynek.
16 czerwca zwiedzałyśmy Jasną Górę. W Częstochowie spędziłyśmy cały dzień. Przed Cudownym Obrazem Matki Bożej wspólnie uczestniczyłyśmy w Eucharystii. Poznałyśmy historię tego niezwykłego miejsca, zwiedziłyśmy skarbiec Jasnej Góry, podziwiałyśmy obronne wały jasnogórskie i przepiękną drogę krzyżową. A o godz. 21, wraz z innymi pielgrzymami, uczestniczyłyśmy w Apelu Jasnogórskim.
Kolejne dwa dni spędziłyśmy w Krakowie. To przepiękne miasto kryje w sobie bogatą historię, którą przybliżyła nam p. Anna Stalmach. Zwiedziłyśmy kościół Mariacki, Kazimierz (żydowską dzielnicę Krakowa), Wawel, Centrum Jana Pawła II i Sanktuarium Miłosierdzia Bożego w Łagiewnikach. Dane nam było także zwiedzić Kopalnię soli w Wieliczce – w miejscu, które rocznie zwiedza ok. miliona turystów, nie mogło zabraknąć i nas! Kopalnia Soli „Wieliczka” to jeden z najcenniejszych zabytków kultury materialnej i duchowej na ziemiach polskich. To także zabytek klasy światowej, wpisany jako jeden z pierwszych dwunastu obiektów na Listę Światowego Dziedzictwa Kulturalnego i Przyrodniczego UNESCO. Kopalnia Soli „Wieliczka” dzisiaj, to zarówno wielowiekowa tradycja jak i nowoczesność, kilkusetletnia historia i podziemne miasto z rozbudowaną infrastrukturą. Kopalnia to dorobek kilkudziesięciu pokoleń górników, pomnik historii Polski i narodu polskiego – marka, która istnieje w świadomości Polaków od stuleci. Podziemna Trasa Turystyczna wielickiej kopalni powstała na przełomie XVIII i XIX wieku. Podczas zwiedzania trzeba było pokonać ponad 800 schodów, położonych na głębokościach od 64 do 135 metrów. Tę wędrówkę zapamiętamy na zawsze: chodniki z brył soli, słone jeziora, piękne komory i kaplice, szczególnie kaplicę św. Kingi, która lśniła wyjątkowym blaskiem.
Dzień 20 czerwca spędziłyśmy w Państwowym Muzeum Auschwitz w Oświęcimiu. Mogłyśmy niejako dotknąć tej trudnej historii wielu osób, które w tym miejscu doświadczyły okrucieństwa wojny. Nieludzkie warunki, w jakich przyszło im żyć, praca ponad ludzkie siły, głód, mróz i wyzucie z godności ludzkiej – taki los dotknął wielu, przede wszystkim Żydów i Polaków, ale też osób innych narodowości. Niewyobrażalne cierpienie, strach i beznadzieja – to codzienność obozu koncentracyjnego. Aż trudno sobie wyobrazić, że człowiek człowiekowi może zgotować taki los!
Podczas naszego pobytu w Kokotku, o. Kazimierz Tyberski obchodził 25-lecie życia zakonnego. Z tej okazji przygotowałyśmy dla Ojca przedstawienie pt.: „Głos na pustyni ludzkich serc”, układ taneczny i scenkę kabaretową. Nie zabrakło także ogniska i wspólnie śpiewanych przy nim piosenek aż do późnych godzin wieczornych.
W radości czas zdaje się płynąć o wiele szybciej, niż byśmy tego chciały, dlatego niestety trzeba było pożegnać się z Ojcem i wrócić do Pniewitego. Tego ostatniego dnia O. Kazimierz każdej z nas dał mały prezent i pobłogosławił.
To był piękny czas i będziemy go zawsze wspominać z radością.